Kahilakun jud ko sa tinood lang. Usahay, feeling naku, gituyo jud sa kapalaran nga ikas-a ug bundak ang kaproblemahan. Dayon itungon pajud nga wa jud intawon koy mahunahuna-an unsa-un nako pagsulbad ang maong problema. Way kadaganan. Way tiniguman. Wa tanan. Aw, naa diay. Pag-ampo ug paglaom. Mao ra jud intawon.
Di na nako maihap ikapila na kahigayun sa akong kinabuhi nga gibati ko ug ing-ani. Subo ug kapoy na kaayo. Mura bitaw way kahumanan. Makaginhawa gamay, utong napod ug pirting taasa.
Paminaw nako, tibuok kinabuhi nalang nako, sukad nakamatngon ko sa kalisod sa kinabuhi, gapirmi nalang jud gaproblema sa kwarta. Kwarta ra man unta na. Di angay kaproblemahan kay di man na madala sa kamatayon. Pero, sa tinood nga kinabuhi, dako siya nga problema. Halos tanan, nanginahanglan ug kuwarta. Kaon, bisti, puy-anan, tubig, kuryenti. Hasta pag namatay ka, kinahanglan gihapon ug kuwarta para sa haya ug lubong. Kapait.
Ug sa dihang karon nga ang akong gisaligan wa miabot. Ug nibusdak napod ang ulan. Bayad sa boarding house, allowance ni Liven, bayad sa dorm ni Liven, dayon mag-negative record nako sa Globe ug pabayran dayon.
Idungag pa nga wa nako nalingaw sa akong trabaho. Gusto nako mu-resign ug mangita ug laing trbaho pero di pa nako mahimo kay wa pa nahimutang si Liven ug di ko pwede mawad-an ug sweldo mintras wa pa siya tarong trabaho. Aw, nalimot ko. Wa naman diay gani ko halos sweldo.
Wa na. Wa koy laing mahimu sa pagkakaron kung di mag-antos. Pero sa tinood lang, gikapoy nako magsige ug problema ug kuwarta. Kuwarta ra na. Di anagy problemahon. Gikapoy nako nga mura ko ug nawog-kuwarta pirmi.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento